آشیانه سخن
سلام دوستان عزیز.
این چند روز هرچند گذرا وکوتاه آمدم و کم و بیش از حال دوستان خوبم باخبر شدم.راستش را بخواهید دیگر تصمیمی به ماندن در این مکان نداشتم،چون عقیده شخصی ام این است، برای ماندن در بین دوستانی که ذهنشان پویا و خلاق است و گاه نوشته ای می نویسند که اشک در چشمانت جمع می شود و تو را به دنیایی می برند که گویی حقیقت خودت است،باید زیبا بنویسی و البته جاودانه.
باید حرف بزنی تا بدانند زنده ای اگر سکوت کنی بی فاتحه ای فراموشت می کنند.گاه نوشته ات رقیب متون عزیزانی می شود و متن وبلاگشان را که می خوانی می گویی احسنت به این قلم توانا.من برای وبلاگم زحمت بسیار کشیدم،سبک نوشته هایم را تغییر دادم ،چون می خواستم آن باشم که جوان امروز می پسندد.آن باشم که خواننده را جذب حقیقت کلام کند نه واژه های بافته شده در هیاهوی ذهنم.
دیشب سراغش آمدم ،تمام مطالبش را با همه ی احساسی که شما به دست نوشته هایتان دارید مرور کردم،تعداد کمی از آنها برگزیده ومورد لطف شما عزیزان شده اند که دستتان را می بوسم و بر خود می بالم که دوستانی دارم که برای نوشته هایم ارزش قائلند.
و اما امروز از تک تک استادانم می خواهم که مرا یاری کنند دربهتر نوشتن.برخی از دوستان هنرمند نگارش هستند من از جانب تمامی وبلاگ نویسان از آنها خواهش می کنم کمتر از پنج دقیقه برای نوشته های ما وقت بگذارند تا ما هم در این امر موفق باشیم.
در ضمن از دوستانی که انگیزه ای شدند برای ماندن من و نوشتن دوباره تشکر می کنم.
| Design By : Night Melody |
